Organizm mówi zwolnij, a głowa „dawaj”. Podjazd, zjazd. Czy dojdę Marcina, czy dopadnie mnie Pit. Tętno w górę, łapanie powietrza. Wreszcie się zaczął sezon startowy 2008!
[more]
Pagórki w Pychowicach to świetne miejsce na rozegranie wiosennego wyścigu. Mało błota, singletracki w lesie, ostre podjazdy, zjazdy między drzewami. Przede wszystkim jednak fajna luźna atmosfera. Bez elektroniki w pomiarze czasu, bez niezdrowego napinania. Wielkie brawa dla organizatorów, dla Justyny Frączek, dla Marka Tyńca i pewnie innych osób, których nie znam z nazwiska.
Tym razem na starcie stawiło się prawie 100 osób. W mojej kategorii Masters około 25. Wiało ale nie padało, było zimnawo, ale mogłobyć gorzej.
Na zjeździe przed metą. Fot. MisQ
Rok temu zaczynałem tym wyścigiem swój pierwszy pełny sezon. Pierwsze zeszłoroczne zdziwienie, że można tak długo wykonywać wysiłek na takim poziomie intensywności. Drugie zaskoczenie typowe dla debiutantów: wystartowałem ostro jak się da, w oczach ciemno, a i tak wszycy oddalili się tak szybko jakbym ciągnął za sobą wór cementu.
W tym roku wiedziałem co mnie czeka. W okolicach startu zielono, z ekipy Rowerowania.pl na listę wpisało się Axi, Furman, Lesław, Marcin, Pit, Spinoza, i ja. Mój cel to nie dostać dubla, chcę też sprawdzić opony, nowe Hutchinson Python, a ze sportowych celów to zobaczyć jak jeździ Marcin, który w tym roku sporo trenuje i startuje na nowym sprzęcie Orbea na 29 calowych kółkach. W zeszłym roku mieliśmy zbliżone wyniki na maratonach.
O trasie trudno wiele pisać. Od startu do przodu, ile się da. Tętno powyżej 160. Na końcu pierwszego długiego podjazdu wyprzedzam Marcina. Na krótko. Dopada mnie przed najostrzejszym podjazdem, który w moim wykonaniu był podprowadzeniem. Do końca było juz bez historii. Drugie kółko to walka o utrzymanie pozycji i jazda na trochę niższym tętnie. Marcin odjechał na tyle daleko, że na nic był doping Misqa i Darka dzielnie marznących na trasie. Jechałem na maksimum tego co się potrafię, oglądając się czy nie zbliża się ktoś, z czołówki. Nie chciałem dubla na trzech okrążeniach (po zdublowaniu i dojechaniu na metę przez czołówkę zawodnik zdublowany nie może wjechać na kolejne okrążenie). Dobrze, że Justyna (Frączek), organizatorka zajścia zmniejszyła liczbę kółek mastersów do 3. Na planowanych 5 na pewno ktoś (zwycięzca Dominik Oględziński na przykład) dopadłby mnie niechybnie.
Jeden z dwóch podjazdów, który pokonywałem z buta. Opony na prawdę świetne, na suchą trasę nadają się znakomicie. Fot. Lukas
Dopiero na trzecimi kółku zbliżający się do mnie z każdym metrem Pit zmusił mnie do wyciągnięcia rezerw, udało się przyspieszyć. Ostatecznie z czasem 53:57 zająłem 16 miejsce na 25 osób, które wystartowało (21 dojechało)
Na mecie. Kolega w czarnym stroju nie może się nadziwić po cholerę tak się stęka i dyszy. Fot. Lukas
.