Jeżdżę obenie około 8 h tygodniowo. Do tego trochę marszobiegam i się siłuję (góra)
Zaliczyłem wyścig terenowy (XC/przełaj) w Jaworznie-Pieczyskach. Tradycyjne zakończenie sezonu.
To dość niezwykła historia z tą imprezą. Odbywa się po raz IX, zawsze 11 listopada 2009. Jak się przyglądnąć to wszystko przemawia przeciwko niej.
[more]
Trasa wiedzie po ogrodzie plebanii miejscowej Parafii oraz przylegających do niej postprzemysłowych terenach po byłej hucie. Jedynym urozmaiceniem, poza błotem i zalegającym tu i ówdzie gruzem jest… nasyp kolejowy, o który zahaczają kolejne agrafki. Kolega, który zobaczył to zdjęcie (2007, Pit) zapytał: Gdzie to było? Na Bałkanach?
Całkowite przewyższenie pętli (ponad 3 km) ktoś wyliczył na… 8 metrów.
Nagrody. Dla mnie nie istotne, ale stanowią dla wielu zawodników (zawodowców i półzawodowców) wyznacznik wartości zawodów. To normalne, bo Ci ludzie, żyją z uprawiania tego sportu. W Jaworznie ich nie ma, przynajmniej w rozumieniu nagród, które przedstawiają realną wartość materialną, są za to puchary, medale i dyplomy.
Organizacja. Co raz bardziej sprawna, ale amatorska. Bez elektronicznego pomiaru czasu, ze zdarzajacymi się obsuwami i pomyłkami w wynikach. Muszę jednak zauważyć, że jest lepiej i że włożono dużo pracy w wyznaczenie trasy, zabezpieczenie, organizację startu, nagród i błyskawiczne podanie wyników w internecie, jak na brak chipów rejestrujących czas przyjazdu.
ale…
To wszystko piszę po to, by podkreślić fenomen tych zawodów
Obsada. Super mocna. Przeczytajcie tylko listę wyników w kategorii elita i kobiety open. Elita – Wojciech Halejak, z DHL Author, kobiety – Anna Szafraniec. Wyguglujcie sobie te nazwiska, a w elicie jeszcze zawodników na pozycjach 2-6.
Atmosfera. Rzecz ocenna, ale mnie się tu bardzo podoba. Budują ją te wszystkie niesprzyjające okoliczności, grochówka podawana przed startem (nie ryzykowałem); ksiądz, który jest animatorem wyścigu, niezmiennie w biało-czerwonym dresie, kiedy trzeba bierze mikrofon i panuje nad bałaganem. Przemawia do uczestników per „Wy”, takim „Wy” jakie można usłyszeć na końcu mszy, kiedy omawiane są sprawy parafii; to taki zwrot trochę czuły, trochę patriarchalny, napominanie dobrego ojca „no cofnijcie się metr kochani, jeszcze zdążycie się ścigać”
Niekomercyjny charakter. Nie ma wpisowego, pojawiają się banery, ale nie mam wrażenia, że uczestniczę w marketingowym evencie, gdzie jestem po pierwsze jestem dawcą wpisowego, po drugie odbiorcą reklam, a dopiero w trzeciej kolejności zawodnikiem.
Impreza z klimatem.
Zająłem 8/18 startujących w mastersach, tocząc walkę z Pitem, a później z zawodnikiem, który zajął ostatecznie 9 miejsce. Jazda jak jazda, bez rewelacji. Nie opieprzałem sie – HR avg bardzo wysokie 166. Zastosowałem nawet taktykę, która się sprawdziła, Do rozegrania było 5 pętli i pomimo lekkiego kryzysu na II pętli oraz straty do bezpośrednich rywali postawiłem na wytrzymałość budowaną przez cały sezon. Dogoniłem swoich rywali i odpoczywałem, trzymając się koła przez 2-3 minuty, a kiedy tętno spadło poniżej 165 atakowałem. Udało się tak odrobić 2 miejsca. Niestety nie dogoniłem zawodnika z 7. miejsca. Pomimo lepszej jazdy na IV i V kółku stale zwiększał przewagę.
Poza tym jeżdżę na szosie.
Przez ostatnie dwa weekendy udało się zrobić trasy > 100 km, w tym wczoraj 113 km z tzw. „Cichym Kącikiem” czyli tradycyjnym weekendowym wyjazdem szosowców. Pojechałem tam, bo mówiono, że jesienią jeżdżą wolniej. Niestety załapaliśmy się z Furmanem i Spinozą do grupy, która wcale wolno nie jechała. Utrzymałem się 28 km, a później odcięło mnie na podjeździe.
I dobrze, bo to nie ta pora roku na takie ostre dopalanie, po drugie mogłem sobie kontynuuować jazdę w piekny jesienny dzień. Dojechałem do Chrzanowa i wróciłem przez Krzeszowice do domu. Cichy kącik zostawiam na styczeń, luty, marzec.
Ten tydzień kończy okres wprowadzenia do treningów, będzie luźniejszy, a od 23.11 zaczynamy nowy sezon 2010.