3:30, 78 km.

Zamulony byłem ostatnie kilka dni, a na takie stany najlepsze jest przepalanko: zrobiłem więc wczoraj: tabata (hr max. 175) + 6 x 2 min co 2 min kad wysoka pod próg + 40 min tempa + tlen + schłodzenie. Trening działał, to pewne. Płuca przepalone. W drodze powrotnej do domu zatrzymałem się na 20 minut, a kiedy ponownie wsiadłem na rower poczułem każde ścięgno, każdy miesień. Dzisiaj rano schody były wyzwaniem.

Czuję trudy okresu przygotowań. Zrobiłem dokładną morfologię krwi, wyniki są w porządku. Zaprzyjaźniona ekspertka zwraca uwagę na obniżone wartości eozynofili i neutrofili, które, przy innych prawidłowych parametrach świadczą o wysiłku fizycznym; zaprzyjaźniona ekspertka ostrzega więc przed przetrenowaniem. Uważać trzeba, ale trening w tej fazie przygotowań to cały czas jazda na granicy przetrenowania.

Podsumowanie marca: 56 h treningu i 1336 km. Zgodnie z planem kończę teraz etap rozbudowy II. Z odczuć przed pierwszymi startami to w porządku wygląda wytrzymałość tlenowa oraz szybkość zbierania się po krótkotrwałym wysiłku na granicy progu mlecznowego; wzrosła kadencja z jaką pedałuję liczę na to, że pomoże mi to w walce ze kurczami na trasach maratonu; lepiej niż w ubiegłym roku jest też jeśli chodzi treningi siły (tempa) w strefie mieszanej; słabością są podjazdy, zwłaszcza na progu mleczanowym po upływie 5 minuty. Odcina mnie czasami tak bardzo, że prędkość spada skokowo.

Cytat. Po narzekaniu na ból, kolana itd. inny punkt widzenia:

„Dziennikarz: Kolarstwo jest ciężkim sportem, czy nie popsuło ono panu zdrowia?
– Nie sądzę, żeby ktokolwiek miał z tego powodu problemy. Nadal mam wielu kolegów kolarzy, stale się z nimi kontaktuję. Nikt z nich nie narzeka. Nazwałbym kolarstwo miękkim sportem, przyjemnym do uprawiania, mało kontuzjogennym” – Ryszard Szurkowski, od wczoraj nowy prezez ulubionego przez wszystkich Polskiego Związku Kolarskiego.